prądu przemiennego
Encyklopedia PWN
element magnet. stanowiący zespół uzwojeń (w jednym płynie prąd stały, w drugim — przemienny) z jednym lub wieloma rdzeniami magnet.;
elektrotechnik i wynalazca, pochodzenia polskiego;
zakład przemysłowy lub zespół urządzeń wytwarzających energię elektryczną z różnych form energii pierwotnej (nie przetworzonej);
med. stosowanie w celach leczn. lub diagnostycznych prądu faradycznego, tj. prądu przemiennego o niskim napięciu i małym natężeniu oraz małej częstotliwości.
Ferraris Galileo, ur. 31 X 1847, Livorno Vercellese (Królestwo Sardynii, ob. Włochy), zm. 7 II 1897, Turyn,
wł. fizyk i elektrotechnik;
Hopkinson
elektrotechnik brytyjski;
[họpkınsən]
John, ur. 27 VII 1849, Manchester, zm. 27 VIII 1898, Petite-Dent-de-Veisivi (Szwajcaria),
